سال ۲۰۲۳، رکورد گرمترین سال تاریخ را شکست. خبری کوتاه و نگرانکننده که میتواند چهره زمستان را برای همیشه در جهان تغییر دهد. این پدیده در حالی در ادامهی گرمایش جهانی در سالهای اخیر ایجاد شده که هشدار فعالان محیط زیست در سراسر جهان، گاه از سوی تاثیرگذارترین دولتها جدی گرفته نشده است. حالا، رکورد افزایش دما بار دیگر پس از ۷ سال دوباره شکسته شده و زنگهای خطر را دوباره به صدا درآورده است.
بر اساس مطالعات اخیر، دمای هوا در زمستان امسال، به احتمال زیاد رکورد تاریخی تازهای را ثبت خواهد کرد. طبق این پیشبینی، میانگین دمای هوا در جهان در سال ۲۰۲۳، میتواند حدود ۱.۴ درجه سانتیگراد بیشتر از سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ باشد. این اتفاق، رکورد پیشین ثبت شده در سال ۲۰۱۶ را نیز جابهجا خواهد کرد. به همین دلیل، سازمان جهانی هواشناسی اعلام کرده که سال ۲۰۲۳ گرمترین سال ثبت شده در تاریخ خواهد بود.
ادامه گرمایش جهانی و شکسته شدن پیدرپی رکوردهای تاریخی در این زمینه، نشانههایی از آغاز یک روند بیبازگشت در وضعیت اقلیم جهانی است. به گفته دانشمندانی که از پروکسیهایی مثل هستههای یخ، حلقههای درختان و مرجانها برای بررسی وضعیت اقلیمی استفاده استفاده میکنند، دههی اخیر، گرم ترین دههای است که زمین در حدود ۱۲۵هزار سال گذشته به خود دیده و چند ماه گذشته نیز، گرمترین ماه های دهه گذشته بودهاند. این روند، با تسریع ذوب یخچالهای طبیعی و افزایش سطح دریا، زیستبوم جهانی و امنیت غذایی دنیا را با مخاطرات جدی مواجه میکند.
محققان برای درک بهتر انحرافات اقلیمی در زمستان سال جاری، از سیستمها و روشهای متعددی برای پیشبینی آبوهوا استفاده کردهاند. روشهایی که در نتیجه، نشان داد که به احتمال زیاد، زمستان فوقالعاده گرمی در انتظار مناطق کمارتفاع اوراسیا و بیشتر بخشهای قاره آمریکا خواهد بود. از سوی دیگر، طبق پیشبینیها انتظار میرود که گرمایش هوا در چین، حدود ۱.۸۴ برابر بیشتر از میانگین جهانی باشد. این اتفاق البته برای کشوری که بیشترین میزان گاز CO2 را در جهان تولید و منتشر میکند، چندان عجیب نیست. چین در سال ۲۰۲۲، با تولید و انتشار بیش از ۱۱ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تُن دی اکسید کربن، با اختلاف، بزرگترین آلاینده جهان شد.
۸ سال از تصویب توافقنامه اقلیمی پاریس میگذرد و علیرغم اینکه وضعیت آبوهوا و تولید گازهای گلخانهای در تعدادی از کشورها مثل چین، هند و ایران هر روز بدتر و بدتر شده، رقابتها برای به صفر رساندن تولید گازهای گلخانهای در جهان در مجموع روند قابل قبولی را پشت سر گذاشته است. در این بین، کشورهایی مثل سوئد، نروژ، دانمارک، سوییس، بریتانیا، فرانسه و فنلاند، اقدامات خوبی را در این زمینه به ثبت رساندهاند.
به گفتهی هیأت بیندولتی تغییرات اقلیمی، محدود کردن گرمایش زمین به کمتر از ۱.۵ درجه سانتیگراد، مشروط به کاهش ۴۳درصدی میزان تولید و انتشار گازهای گلخانهای تا سال ۲۰۳۰ است. با این حال اما چین، ایالات متحده و هند، به عنوان تولیدکنندههای بیش از ۵۰درصد کل گازهای گلخانهای در جهان، دستیابی به این هدف را دشوارتر کردهاند. از سوی دیگر اما به همین میزان، سرمایهگذاریهای چشمگیری را نیز در زمینهی گذار از انرژیهای فسیلی و افزایش ظرفیت انرژیهای پاک و تجدیدپذیر انجام دادهاند.
حدود ۷۳.۲ درصد از منشاء تولید و انتشار گازهای گلخانهای، مربوط به سوزاندن سوختهای فسیلی به منظور تولید برق، گرما و حمل و نقل است. به همین دلیل، بیراه نیست اگر بگوییم که پیشروترین کشورها در فرایند کربنزدایی کشورهاییاند که به طور روزافزون از سوختهای فسیلی فاصله میگیرند.
در بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹، چین با ۷۵۸ میلیارد دلار، ایالات متحده با ۳۵۶ میلیارد دلار، ژاپن با ۲۰۲ میلیارد دلار، آلمان با ۱۷۹ میلیارد دلار و انگلیس با ۱۲۲ میلیارد دلار، پیشتازان سرمایهگذاری بینالمللی در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر بودهاند. با این حال اما، سرمایهگذاری در این زمینه، تنها معیار سنجش پایبندی کشورها به تعهدات اقلیمی نیست. مجمع جهانی اقتصاد، فرایند گذار از انرژیهای فسیلی و کربنزدایی در کشورها را بر اساس سه جنبه رتبه بندی میکند: توسعه و رشد اقتصادی، امنیت انرژی، و پایداری محیطی.
چین، بزرگترین سرمایهگذار دنیا در انرژیهای تجدیدپذیر، رتبه ۶۸ جهان را به خود اختصاص داده است. چرا که بخش بزرگی از انرژی در این کشور پرجمعیت، در حال حاضر از طریق سوختهای فسیلی آلاینده مثل زغال سنگ، نفت و گاز تامین میشود.
رکورد گرمترین روزها و ماهها، هرسال رکوردهای سالهای پیشتر را میشکند. زمستان سال گذشته در اروپا، علیرغم برخی پیشبینیهایی که از «زمستان سخت» میشد، یکی از گرمترین زمستانهای دهه اخیر بود و امسال، بسیاری از مردم در آمریکا، آسیا و حتی اروپا، کریسمس را بدون بارش حتی یک دانه برف جشن گرفتند. در ایران نیز وضعیت مشابه است. ششم دیماه، تصویری از قله دماوند در شبکههای اجتماعی دستبهدست میشد که قله و کوهپایههای دماوند را در ششمین روز از زمستان، عاری از برف نشان میداد و همین تصویر، شاید زنگی خطری باشد که ایران نیز، در کنار سایر کشورهای بیتوجه به هشدارهای اقلیمی و آبوهوایی، سالهای سختی را در پیش خواهد داشت.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟